ساختمان های عمومی

سردر یا مدخل ورود به شهر از گذشته تا امروز تعاریف و عناوین متعددی داشته است. در گذشته های دور به سردرها بیش از زیبایی و جذابیت فرمی‌شان در نقش بخشی از استحکامات دفاعی شهر نگاه می‌شد و عملکرد آنها ارجح بود. با رشد و توسعه شهرنشینی و برچیده شدن سیستمهای بدوی شهری، دروازه های

می توان فضای عمومی موفق را فضایی دانست که از مؤلفه هایی چون دسترسی، کالبد مناسب، منظر، تنوع فعالیت، جامعیت، امنیت، تعامل اجتماعی، اجتما عپذیری، آسایش و راحتی در حد متناسبی برخوردار باشد . وجود این عوامل در کنار یکدیگر می تواند یک فضای عمومی را موفق یا ناموفق سازد.

میدان فضایی است با سه بعد کاملا مشخص، دارای محدوه ای معین به داخل و خارج، که کف و بدنه آن از معماری تعریف شده ای برخوردار است. میدان فضایی است عمومی، مسقف نیست، بعد تاریخی و بعد اجتماعی در میدان اهمیت دارد، کیفیت اقامت و گذران وقت در آن اهمیت دارد. فضای محصور، خصوصیت

مهدیه بزرگ بندرعباس، فضایی است متعلق به آرمان ها و اندیشه های فراتر از زمان و مکان خود. مکانی که پذیرای نسل ها، اندیشه ها و فرهنگ های گوناگونی است که افقی مشترک در آرمانی بزرگ دارند.